Zuloa

Paradoxa polita da: iraganak irautera egiten du.

Eta narrazio batean sartzen dugu iragana, zentzu bat

ematen diogu orainetik, zentzu bat ematen diogu oraindik; ondo asko dakigu,

nean, iragan baten hondarrak garela. Hondarren hondarrak, nahiago bada.Eta narrazio horri historia izena ematen diogu, argi gera

dadin, ez dezagun nahastu literaturarekin, inork ez dezan pentsa asmatua denik,

bere kziozko izaera ezkutatzeko.

Historia kzioa da erabat, narrazioa, kontakizuna.

Eta galdera da: artea kzioa da?

Arteak ere irautera egiten du, eta Euskal Herriaren

historia hurbila artearen bitartez aztertzen da Tene Mujika bekaren laguntzaz

idatzitako liburu honetan. 23 saio labur dira, bakoitza artelan batetik

abiatuta idatzia, testuingurua erakutsiz, bizitzarekin lotuz, memoriarekin,

gure zulo beltzarekin.

Ez da artearen historia bat, ez da historia liburu bat

ere: memoria ariketa bat da funtsean. Memoria guztiak bezala tranpatia,

kapritxosoa, obsesiboa, irrazionala, desegituratua, zatika emana, eta hala ere

absolutua.

Artelanak izan ohi diren moduan.